ویکتوزا چربی بدنی را کاهش می دهد و زمان در محدوده ی هدف بودن قند خون را در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 دارای اضافه وزن افزایش می دهد
5 نوامبر 2021 - بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله ی دیابت، چاقی و متابولیسم منتشر شده است، مصرف داروی "ویکتوزا (لیراگلوتاید)" منجر به کاهش جذب چربی و قند و همچنین بهبود کنترل قندخون در بزرگسالان دارای اضافه وزن مبتلا به دیابت نوع 1 ، گردید.
ویکتوزابه عنوان یک درمان تزریقی برای کمک به کنترل دیابت نوع 2 تجویز می شود، و در حال حاضر به عنوان درمانی برای دیابت نوع 1 تایید نشده است. اما محققان علاقه مند بودند که تاثیر این دارو را در افراد دارای اضافه وزن مبتلا به دیابت نوع 1 بررسی کنند، زیرا این دارو در دوز بالاتر با نامSaxenda ، به عنوان درمانی برای کمک به کاهش وزن در افراد خاص دارای اضافه وزن یا چاق تایید شده است. استدلال محققان این بود که افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نسبت به سایر مشکلات مرتبط با وزن از جمله احتمال ایجاد مقاومت به انسولین حساس هستند، بنابراین ممکن است که یک داروی دیابت نوع 2 که به عنوان یک درمان کاهش وزن نیز تایید شده است، ارزش بررسی داشته باشد.
شرکت کنندگان در این مطالعه بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 بودند که حداقل یک سال از پمپ انسولین استفاده می کردند و سطح A1C (معیار کنترل طولانی مدت قندخون) آنها بیش از 7.5 درصد بود که نشان دهنده ی کنترل کمتر از حد مطلوب قند خون است. همچنین شاخص توده بدنی شرکت کنندگان بیشتر از 25 بود که بر این اساس در رده ی افراد دارای اضافه وزن یا چاق طبقه بندی می شدند. آنها به طور تصادفی و به تعداد مساوی، در گروه ویکتوزا یا دارونما قرار گرفتند که یک بار در روز تزریق می شدند، محققان به تدریج دوز تزریق را افزایش دادند تا در هفته سوم مطالعه، گروه ویکتوزا به دوز نهایی 1.8 میلی گرم در روز برسند. هر دو گروه به مدت 26 هفته به تزریق روزانه ی خود ادامه دادند.
تفاوت بین گروه ویکتوزا و گروه دارونما
در پایان دوره ی مطالعه، اعضای گروهویکتوزابه طور متوسط 4.6 کیلوگرم از چربی بدن و 2.5 کیلوگرم از توده بدون چربی خود را از دست داده بودند. در مقابل، اعضای گروه دارونما به طور متوسط تنها 0.3 کیلوگرم توده ی چربی و 0.0 کیلوگرم توده بدون چربی خود را از دست دادند. شرکت کنندگان در گروهویکتوزا،همچنین انرژی دریافتی خود را بیش از افراد گروه دارونما کاهش دادند - به طور متوسط 263 کالری در مقایسه با 215 کالری - اما این تفاوت آنقدر کوچک بود که از نظر آماری معنی دار نبود. اما اعضای گروهویکتوزامصرف قندهای افزوده شده خود را به طور متوسط 27 درصد کاهش دادند در حالی که اعضای گروه دارونما در طول مطالعه به طور متوسط 14 درصد مصرف قندهای افزوده شده خود را افزایش دادند.
شاخص توده ی بدنی اعضای گروهویکتوزابه طور متوسط افت 2.4 واحدی را نشان داد، در حالی که میانگین شاخص توده ی بدنی افراد گروه دارونما، تنها 0.2 واحد کاهش یافته بود. گروهویکتوزاهمچنین شاهد کاهش متوسطA1C ، به میزان 0.45 درصد بودند، در حالی که گروه دارونما شاهد افزایش متوسطA1C ، به میزان0.18 درصد بودند. همچنین بهبود قابل توجهی در گروهویکتوزا،از نظر مدت زمان در محدوده ی هدف بودن قند خون مشاهده شد- افزایش 4.6 درصدی یا 66 دقیقه ای، در مقایسه با کاهش 4.8٪ یا 69 دقیقه ای در گروه دارونما. میانگین دوز روزانه ی انسولین در گروهویکتوزا 4.9 واحد کاهش یافت، در حالی که در گروه دارونما 2.8 واحد افزایش یافت.
نویسندگان مطالعه نوشتند: تغییرات ترکیب بدنی مشاهده‌شده در شرکت‌کنندگان تحت درمان با لیراگلوتاید در مطالعه حاضر مورد بحث است، زیرا از دست دادن توده ی بدون چربی به طور کلی به عنوان یک مزیت در نظر گرفته نمی‌شود. اما به نظر می رسد بهبود در کنترل قند خون و کاهش مصرف انسولین نتایج مفیدی باشد و حداقل تا حدودی ممکن است با کاهش مصرف قند و کاهش وزن در گروهویکتوزاتوضیح داده شود. نویسندگان خاطرنشان کردند که به تحقیقات بیشتری نیاز دارند تا در مورد تاثیر مصرفویکتوزایا داروهای مرتبط بر تغییر ترجیحات غذایی به گونه‌ای که منجر به تفاوت در نتایج اندازه‌گیری شده مانند چربی بدنی و مصرف انسولین می شود، تحقیق کنند.
منبع:
https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2021/11/05/ویکتوزا-reduces-body-fat-increases-time-in-range-in-overweight-adults-with-type-1/